Impressum to obowiązek informacyjny, wiążący się z przysługiwaniem danemu podmiotowi praw do określonych publikacji, takich jak książki, magazyny, a także czasopisma. Podobnie zobligowane są również podmioty publikujące strony internetowe. Oznacza to konieczność podania określonych danych, np. siedziby, numeru telefonicznego lub adresu e-mail, numeru, w odpowiednim rejestrze lub ewidencji, pod groźbą określonej w prawie sankcji.

Jeżeli przyjrzymy się innym niż niemiecki porządkom prawnym, takim jak obowiązujący w Wielkiej Brytanii czy w USA, brak jest instytucji, która w stu procentach odwzorowywałaby tak przyjęte rozwiązanie, a w jego miejsce wskazuje się na takie terminy, jak „site notice” lub „imprint”. Podobna sytuacja ma miejsce w przypadku prawa polskiego, gdzie konieczne jest poszukiwanie regulacji analogicznych, stosowanych w zależności od odpowiedniego stanu faktycznego i prawnego.

Impressum a ustawa o Krajowym Rejestrze Sądowym

Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 20.08. 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym podmioty wpisane do ww. rejestru (czyli między innymi spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i spółki komandytowe) są obowiązane umieszczać w oświadczeniach pisemnych skierowanych, w zakresie swojej działalności, do oznaczonych osób i organów, następujące dane:

• firmę lub nazwę;
• oznaczenie formy prawnej wykonywanej działalności;
• siedzibę i adres;
• NIP;
• oznaczenie sądu rejestrowego, w którym przechowywane są akta rejestrowe podmiotu oraz numer podmiotu w Rejestrze.

Oznacza to obligatoryjność wyżej wskazanych danych na stronach internetowych każdej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i spółki komandytowej. Niewykonanie powyższego obowiązku może prowadzić do nałożenia przez sąd rejestrowy grzywny w kwocie nie wyższej niż 5000 zł.

Impressum a kodeks spółek handlowych

Zgodnie z art. 206 § 1 ustawy z dnia 15.09. 2000 r. Kodeks spółek handlowych, dalej zwanej „k.s.h.”, pisma i zamówienia handlowe składane przez spółkę z ograniczaną odpowiedzialnością w formie papierowej i elektronicznej, a także informacje na stronach internetowych spółki, powinny zawierać:

• firmę spółki, jej siedzibę i adres;
• oznaczenie sądu rejestrowego, w którym przechowywana jest dokumentacja spółki oraz numer, pod którym spółka jest wpisana do rejestru;
• numer identyfikacji podatkowej (NIP);
• wysokość kapitału zakładowego.

Oznacza to obligatoryjność wyżej wskazanych danych na stronach internetowych każdej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Za niedopełnienie powyższego obowiązku członkom zarządu spółki grozi kara grzywny do 5000 zł (art. 595 § 1 k.s.h.).

Impressum a prawo prasowe

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 26.01.1984 r. – Prawo prasowe istnieje  obowiązek umieszczenia, na każdym egzemplarzu druków periodycznych, serwisów agencyjnych oraz innych podobnych druków prasowych, danych, takich jak:

• nazwa i adres wydawcy lub innego właściwego organu,
• adres redakcji oraz imię i nazwisko redaktora naczelnego,
• miejsce i data wydania,
• nazwa zakładu wykonującego dany druk prasowy,
• międzynarodowy znak informacyjny,
• bieżąca numeracja.

W przypadku, gdy dany podmiot nie dostosuje się do wyżej opisanego obowiązku, naraża się na odpowiedzialność karną, gdyż czyn taki stanowi przestępstwo prasowe. Wskazana regulacja znajduje wszakże zastosowanie jedynie w zakresie ustanowionym przez działalność wydawniczą i dziennikarską w rozumieniu ustawy. Artykuł 7 ust. 2 jest tutaj źródłem definicji, takich jak: prasa, dziennik, czasopismo czy materiał prasowy. Co więcej, jak wskazuje się w orzecznictwie, w tym w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 15.12.2010 r. (sygn. akt III KK 250/10), również przekaz za pośrednictwem internetu stanowi prasę, o ile spełnia wymagania z art. 7 ust. 2 pkt 1) ustawy Prawo prasowe, co przybliża jeszcze bardziej wskazaną regulację do niemieckiego impressum.[1]

Przy czym w świetle ww. przepisów prasą są: publikacje periodyczne, które nie tworzą zamkniętej, jednorodnej całości, ukazujące się nie rzadziej niż raz do roku, opatrzone stałym tytułem albo nazwą, numerem bieżącym i datą, a w szczególności: dzienniki i czasopisma, serwisy agencyjne, stałe przekazy teleksowe, biuletyny, programy radiowe i telewizyjne oraz kroniki filmowe; prasą są także wszelkie istniejące i powstające w wyniku postępu technicznego środki masowego przekazywania, w tym także rozgłośnie oraz tele- i radiowęzły zakładowe, upowszechniające publikacje periodyczne za pomocą druku, wizji, fonii lub innej techniki rozpowszechniania; prasa obejmuje również zespoły ludzi i poszczególne osoby zajmujące się działalnością dziennikarską.

Należy jednak zaznaczyć, że podobieństwa obu instytucji kończą się na zakresie zastosowania, powołany bowiem art. 27 prawa prasowego, stanowiący o obowiązku publikowania stopki redakcyjnej, odnosi się tylko i wyłącznie do działalności, do której znajdują zastosowanie przepisy o prawie prasowym. Oznacza to, że jeżeli dana firma nie prowadzi działalności wydawniczej, a ukazujące się na jej stronie internetowej materiały nie mają charakteru prasowego i nie służą rozpowszechnianiu informacji czy informowania opinii publicznej o określonych faktach w sposób cykliczny lub periodyczny, brak będzie obowiązku posiadania stopki redakcyjnej.

Impressum a ustawa o świadczeniu usług drogą elektroniczną

Innym obowiązkiem informacyjnym, zbliżonym do impressum, którego adresatem mogą być również podmioty prowadzące działalność gospodarczą za pośrednictwem stron internetowych, jest ten, którego źródłem jest ustawa z dnia 18.07.2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną. Przy czym, zgodnie z powołaną ustawą, podmiotem świadczącym usługi drogą elektroniczną jest osoba fizyczna, prawna albo jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, która prowadząc, chociażby ubocznie, działalność zarobkową lub zawodową, świadczy usługi drogą elektroniczną. Ustawa wiąże ze statusem usługodawcy określone obowiązki informacyjne. W szczególności art. 5, ustanawiający ogólny, a art. 6 – szczególny obowiązek informacyjny. Dla podmiotu prowadzącego działalność za pomocą strony internetowej będzie to oznaczało powinność podania w sposób wyraźny, jednoznaczny i bezpośrednio dostępny informacji takich jak:

• adresy elektroniczne,
• imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwa, lub firma oraz siedziba i adres,
• jeżeli usługodawcą jest przedsiębiorca – również informacje dotyczące właściwego zezwolenia, jeżeli dana działalność takiego wymaga,
• dostęp do aktualnej informacji o zagrożeniach związanych z korzystaniem z usługi świadczonej drogą elektroniczną,
• funkcja i cel oprogramowania lub danych niebędących składnikiem treści usług, wprowadzanych przez usługodawcę do systemu teleinformatycznego, którym posługuje się usługobiorca.

[1] Wśród nich jest orzeczenie Sądu Najwyższego z 15 grudnia 2010 r. (Sygnatura akt III KK 250/10).