Do tej pory polscy przedsiębiorcy przenosili swoje majątki do fundacji zagranicznych. Celem nowych regulacji jest kompleksowe wzmocnienie narzędzi prawnych do przeprowadzenia procesów sukcesyjnych poprzez dodanie do polskiego systemu prawa instytucji służącej do gromadzenia rodzinnego majątku, pozwalającej na zatrzymanie kapitału w kraju na wiele pokoleń oraz zwiększenie potencjału krajowych inwestycji.

Projekt ustawy o fundacji rodzinnej został przyjęty przez Sejm i Senat, a już 15 grudnia 2022 r. trafił on do podpisu przez Prezydenta. Ustawa wejdzie w życie po upływie trzech miesięcy od dnia ogłoszenia, co oznacza, że pierwsze fundacje rodzinne będą mogły być zakładane już w pierwszej połowie 2023 r.

Fundacja rodzinna będzie zarządzać majątkiem w oparciu o mienie, jakie przekaże jej fundator lub inne osoby, oraz wypracowane zyski, majątek nabyty w zamian za majątek dotychczas posiadany itp. Podstawowym zadaniem będzie także ochrona posiadanego majątku przed utratą czy zmniejszeniem wartości. Oznacza to, że oprócz samego fundatora, także inne osoby (np. członkowie rodziny), ale także osoby trzecie i osoby prawne będą mogły wnosić mienie do fundacji.

Przewidziano możliwość prowadzenia przez fundację działalności gospodarczej, w ograniczonym zakresie, który pozwoli na pełną realizację celów, jakim fundacja ma służyć na pokolenia, czyli m.in. możliwość zbywania mienia, którego fundacja jest właścicielem, najem, dzierżawę mienia, przystępowanie i uczestnictwo w spółkach handlowych, funduszach inwestycyjnych oraz innych podmiotach zarówno w kraju, jak i za granicą, nabywanie i zbywanie papierów wartościowych, a także udzielanie pożyczek zarówno spółkom, których jest wspólnikiem, jak i beneficjentom.

Fundacja rodzinna będzie odpowiadała solidarnie z fundatorem za jego zobowiązania powstałe przed jej ustanowieniem (dotyczy to także obowiązku alimentacyjnego fundatora). Z zastrzeżeniem, że odpowiedzialność fundacji rodzinnej będzie ograniczać się do wartości mienia przekazanego przez fundatora według stanu w chwili nabycia, a według cen w chwili zaspokojenia wierzyciela.