Warto odnotować wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: ,,NSA”) z 13.03.2025 r. (sygn. I FSK 2148/21), w świetle którego uznanie transakcji za WDT jest możliwe dopiero w momencie rzeczywistego wywozu towarów i uzyskania przez podatnika dokumentów wymaganych zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Sprawa dotyczyła spółki realizującej dostawy na rzecz odbiorców z innych państw członkowskich UE. Spółka wytwarzała dla nabywców zamawiane przez nich towary, przeznaczone do wywozu z Polski, a ich sprzedaż dokumentowała fakturami jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów (WDT). Niektóre z produktów były wywożone do odbiorców już po wystawieniu przez polską spółkę faktury i po zgłoszeniu odbiorcy gotowości do ich odbioru. Takie produkty pozostawały, przez jakiś czas, w magazynie polskiej spółki. Spółka nie miała jednak możliwości swobodnego dysponowania takim towarem, który oczekiwał na odbiór zgodnie z ustaleniami handlowymi.

Spółka uważała, że w przypadku nie dokonania fizycznego wywozu lub nie uzyskania dokumentów potwierdzających wywóz towarów do innego państwa członkowskiego do dnia złożenia deklaracji VAT-7 za miesiąc, w którym wystawiono fakturę, nie powinna wykazywać w rozliczeniach VAT wartości sprzedaży wynikającej z tej faktury.

Zarówno Dyrektor KIS, jak i sądy obu instancji nie podzieliły stanowiska spółki. Również NSA stwierdził, że opisana transakcja będzie nosiła znamiona dostawy krajowej, albowiem wprawdzie dojdzie do przeniesienia na kontrahenta zagranicznego prawa do rozporządzenia towarem jak właściciel, jednak nie zostanie spełniony warunek wywozu z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego. Warunkiem koniecznym, aby miała miejsce WDT, jest wywóz towarów z terytorium Polski w wykonaniu dostawy zrealizowanej na terytorium Polski. Nie wynika z tej definicji, aby wywóz towaru był wykonany bezpośrednio (zaraz) po dostawie, lecz aby wywóz był dokonany w wykonaniu dostawy. Fakt nabycia towaru przez kontrahenta zagranicznego i pozostawienie go do momentu ostatecznego zadysponowania nim w posiadaniu sprzedawcy, a w konsekwencji wywóz tegoż towaru po jakimś czasie od jego nabycia, nie oznacza, że wywóz ten nie następuje w wykonaniu dostawy tegoż towaru. Wnioskodawca w momencie dokonania sprzedaży, której nie będzie towarzyszyło przemieszczenie towarów poza terytorium kraju, powinien tę sprzedaż zatem uznać za transakcję krajową i opodatkować ją stawką podatku właściwą dla dostawy krajowej.

Dopiero po dokonaniu wywozu podatnik będzie mógł na podstawie art. 42 ust. 12a ustawy o VAT dokonać korekty wykazanej pierwotnie z tego tytułu dostawy krajowej (podatku krajowego) i do zastosowania – na podstawie art. 41 ust. 3 w związku z art. 42 ust. 1 i 12a lub art. 41 ust. 4 i 5 w związku z ust. 9 ustawy o VAT stawki 0% z tytułu udokumentowanego wywozu towaru z kraju w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.