Wszystkie spółki polskie wypłacające dywidendy swoim zagranicznym wspólnikom powinny zapoznać się z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 31.01.2023 r. (sygn. akt II FSK 1588/20).
Zdaniem NSA płatnik, zgodnie z art. 26 ust. 7a w zw. z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawy o CIT”), jest zobowiązany do weryfikacji statusu odbiorcy dywidendy, tj. ustalenia, czy jest on rzeczywistym jej właścicielem. NSA uznał, że sama weryfikacja tego statusu może odbywać się przy uwzględnieniu możliwości płatnika w tym zakresie i nie oznacza obowiązku prowadzenia postępowania takiego, jak czynią to organy podatkowe. Nie oznacza to jednak, że z konieczności badania, czy odbiorca jest rzeczywistym właścicielem, zwolniony jest płatnik, który w ramach zachowania należytej staranności musi ustalić, czy w sprawie nie zachodzą przesłanki do odmowy zastosowania zwolnienia (dyrektywa), bądź stawki preferencyjnej (UPO). Ciężar dowodu jest zatem rozłożony pomiędzy płatnika i organ podatkowy w ten sposób, że płatnik działając z należytą starannością ma dokonać weryfikacji, czy odbiorca dywidendy jest rzeczywistym jej beneficjentem. Natomiast w sytuacji, gdy organ podatkowy kwestionuje wynik tej weryfikacji, ze względu na istnienie praktyki stanowiącej nadużycie, musi wykazać istnienie elementów konstytutywnych takiej praktyki stanowiącej nadużycie z uwzględnieniem wszystkich istotnych elementów, w szczególności okoliczności, że spółka, której wypłacono dywidendy, nie jest ich rzeczywistym właścicielem.
Powyższy wyrok jest o tyle ważny, że NSA do tej pory, co do zasady, prezentował stanowisko, iż płatnik nie jest zobowiązany do weryfikacji statusu rzeczywistego właściciela po stronie podatnika przy stosowaniu zwolnienia z WHT od wypłacanej dywidendy (np. wyrok NSA z 27.04.2021 r., sygn. II FSK 240/21).
Na marginesie sygnalizujemy, że obowiązek weryfikacji przez płatnika statusu rzeczywistego właściciela po stronie podatnika przy stosowaniu zwolnienia z WHT od wypłacanych odsetek i należności licencyjnych nie budzi takich wątpliwości, jak w przypadku wypłaty dywidendy. Wynika on bowiem wprost z art. 21 ust. 3 Ustawy CIT. Tym samym płatnik, wypłacając odsetki i należności licencyjne, musi każdorazowo weryfikować, czy podatnik pozostaje rzeczywistym właścicielem należności.
Konkludując, rekomendujemy wszystkim firmom, które dokonują płatności podlegających podatkowi u źródła, w tym również dywidend, w celu odpowiedniego zarządzania obowiązkami związanymi z prawidłowym rozliczaniem podatku u źródła, posiadanie i stosowanie wewnętrznych procedur, które określą zasady postępowania przy rozliczaniu podatkowym płatności podlegających podatkowi u źródła, w tym również dywidend. Takie procedury mogą być pomocnym dowodem, w przypadku sporu z organem podatkowym, za dochowywaniem przez spółkę należytej staranności w rozliczeniach podatku u źródła.
Inne z tej kategorii
„Urządzenie przemysłowe” na gruncie podatku u źródła
Należy odnotować niekorzystną, niestety, dla podatników modyfikację dotychczasowego stanowiska sądów administracyjnych, odnoszącą się do interpretacji pojęcia „urządzenie przemysłowe” na gruncie podatku u źródła.Sądy zbliżyły się do poglądu Dyrektora Krajowej...
Zerwanie umowy za wspólną zgodą a VAT
W świetle orzecznictwa i poglądów organów podatkowych przyjmuje się, że w przypadku, gdy do zerwania umowy dochodzi za zgodą jej obu stron, nie można mówić o rekompensacie czy odszkodowaniu, lecz o świadczeniu wzajemnym.W przypadku dwustronnego zerwania umowy (np. na...
Jednostronne zerwanie umowy a VAT
Co do zasady, zarówno w orzecznictwie, jak i w poglądach doktryny stoi się na stanowisku, że opłaty naliczane w przypadku rozwiązania umowy z winy jednej, bez akceptacji drugiej strony umowy, w tym bez odpowiednich zapisów w umowie przewidujących uprawnienie do...