Należy pamiętać, że złożona przez osobę zatrudnioną deklaracja o rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK zachowuje ważność tylko do ostatniego dnia lutego roku, w którym obowiązuje automatyczny zapis do PPK (w przypadku najbliższego autozapisu do dnia 28.02.2023 r.).

Jeśli uczestnik PPK nie złoży po tym dniu, czyli począwszy od 1.03.2023 r., kolejnej deklaracji o rezygnacji, pracodawca naliczy za niego wpłaty do PPK już od wynagrodzenia wypłaconego w marcu i przekaże je do instytucji finansowej w terminie od 1 do 17 kwietnia 2023 r. (15 i 16 kwietnia to sobota i niedziela). Oznacza to, że ponowną deklarację o rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK można złożyć najwcześniej 1.03.2023 r. Poprzednia deklaracja o rezygnacji z dokonywania wpłat straci bowiem ważność z końcem lutego 2023 r.

Wynika to z art. 16 ust. 1 zdanie drugie ustawy z dnia 4.10.2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (dalej: „ustawa o PPK”). Podmiot zatrudniający zawiera umowę o prowadzenie PPK w imieniu i na rzecz osoby zatrudnionej – w terminie wskazanym w art. 16 ust. 1 ustawy o PPK, chyba że osoba zatrudniona zadeklaruje przed upływem tego terminu niedokonywanie wpłat do PPK, na podstawie deklaracji złożonej w formie pisemnej podmiotowi zatrudniającemu, albo przestanie być w stosunku do tego podmiotu osobą zatrudnioną. Z kolei art. 23 ust. 5 ustawy o PPK przewiduje obowiązek poinformowania przez podmiot zatrudniający, co 4 lata, w terminie do ostatniego dnia lutego danego roku, osoby zatrudnionej, która złożyła deklarację o rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK, o ponownym dokonywaniu wpłat za tę osobę zgodnie z ust. 6, zaś z ust. 6 wynika obowiązek podmiotu zatrudniającego, co 4 lata, od 1 kwietnia, dokonywania wpłat za osobę zatrudnioną, o której mowa w ust. 2, chyba że osoba ta ponownie zrezygnuje z dokonywania wpłat do PPK, składając podmiotowi zatrudniającemu deklarację, o której mowa w ust. 2.

Chodzi tu oczywiście o osoby w wieku 18–55 lat, czyli osoby zapisywane do PPK automatycznie, a nie na wniosek.